Stripmuseum - Brussel

Niet met schip en kompas, maar met een eenvoudig blad papier en een potlood. Met zijn cyclus “A pior banda do Mundo” (De slechtste Groep ter wereld) slaagt Fernandes erin om wereldwijd lezers te boeien, te intrigeren en mee te laten dromen. Ook de literaire critici zijn vol lof over zijn werk en waarderen dat hij zijn strippagina’s vult met knipoogjes naar auteurs als Borges, Meville of Fernando Pessoa. Maar het zijn vooral de talrijke verwijzingen naar jazz die ervoor zorgen dat zijn werk nog lang blijft nagalmen bij de lezer. Het Belgisch Stripcentrum is dan ook uitermate vereerd dat het met “De slechtste Groep ter wereld” één van de beste auteurs van Portugal mag verwelkomen in zijn Gallery.

Willem De Graeve, BSC

De in 1964 in Loulé geboren José Carlos Fernandes is al sinds 1989 actief als striptekenaar. De definitieve doorbraak kwam er met zijn meesterwerk tot op heden: A Pior Banda do Mundo (De slechtste Groep ter wereld). Sinds 2002 publiceerde uitgeverij Devir in Portugal al zes nummers van deze reeks.

Sinds 2009 werd de publicatie van de volledige reeks overgenomen door Uitgeverij Cambourakis. Er verschenen in het Frans drie albums met telkens twee verhalen. Al meteen op de eerste bladzijden wordt de lezer ondergedompeld in het leven van de inwoners van een vrijwel totaal onbekende stad: er wordt geen naam vermeld en ook de geografische ligging blijft zeer vaag. Het is een stad zonder leeftijd, door de auteur vergeeld weergegeven, als een oud krantenknipsel. Binnen dit uitgesproken donkere en stedelijke kader ontwikkelt zich de slechtste band ter wereld, als resultaat van een buitengewone mix van absurditeit en totaal gebrek aan muzikaliteit. José Carlos Fernandes geeft een wereld weer die sterk lijkt op de onze. Met een perfect beheerste vertelkunst brengt hij de lezer verhalen die, los van elkaar, vertellen over lotsbestemmingen die elkaar raken, met elkaar in conflict komen, zonder elkaar ooit echt te kruisen.

In het tweede boekdeel zwerven de leden van de slechtste groep ter wereld door deze vreemde stad, van het ene miserabele optreden naar het andere. Net als in het vorige boekdeel laat de auteur zijn ongebreidelde fantasie de vrije loop, al volgt hij hierbij in elk deel een specifiek thema. In Les Ruines de Babel  (De Ruïnes van Babel) ligt het accent op taal en literatuur en in La Grande Encyclopédie des connaissances obsolètes (De Grote Encyclopedie van achterhaalde kennis), wordt vooral het poëtische karakter benadrukt van de verbeelding die gekoppeld is aan wetenschappen.

Een universum vol bitterzoete humor die in elk boekdeel aangevuld wordt met verrassende fantasie.

Uitgeverij Cambourakis

In samenwerking met de Ambassade van Portugal in België en met de steun van het Instituut Camões, de Bank BCP en Uitgeverij Cambourakis